به من بیاموز راه رفتن را 

من خواهم آموخت زندگی را 

به من بیاموز عشق را 

من عاشق خواهم شد 

به من بیاموز معرفت را 

من محبت خواهم کرد 

به من بیاموزآموختن را 

من خواهم اموخت آن را 

//منتظر//

یا مهدی بگو

یا مهدی بگو

ای صاحب مهر و محبت

ای پرچمدار عدالت

ای از نظر ها گشته نهان

درد دل هایت را بگو

که کوه میشکند

چرا نمی آیی؟

راز سر به مهر نیامدنت را بگو!

جمعه ها هم دلشان می گیرد

چون زمان دلتنگ آمدنت ست

بگو مهدی بگو

یا صاحب ادرکنی بگو

//منتظر//

من از اسارت می آیم

غریب از دل دشمن می آیم

من از شکنجه گاه از بوی خون می آیم

من از تکریت از ابوغریب می آیم

من از میان لاله ها می آیم

شهید زنده ام گرچه دیر آمده ام

ولی زفراق لاله ها سخت روییده ام

من از مردان آهنین واقعی سخن می گویم

من از روح بلند و صبر می گویم

من از دعاهای گوشه ی سلول می گویم

من از یواشکی ذکر زیر لب می گویم

من از صبر می گویم

من از عشق می گویم

من از آزادی یک اسیر می گویم

//حسام الدین شفیعیان//منتظر//

روزی کودکی بی امان

گریه برد پیش مادر 

گفت ای پسرم بهر چه گریانی

گفت پسر بهر رفتن مادر

پسر رفت به پابوس آن حرم

و شد زمان زود گذران

و مادر گریان بی امان

بر تابوت 

نگاه میکرد

پرچمی نقش بسته و زیبا

بر تابوت

پسر بزرگ شده بود

ومادر 

که

مسافر 

حرم شده بود

//حسام الدین شفیعیان//منتظر//